علیرضا تغابنی متولد ۱۳۵۶ تهران است و ورودی ۱۳۷۴ دانشگاه گیلان در رشته معماری بوده ، که پس از اتمام آن در ۱۳۸۱ ، با رتبه اول در آزمون دکتری دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات پذیرفته شد و در سال ۱۳۸۶آنرا به اتمام رساند. او پس از کار در مشاورین مختلف در سال ۱۳۸۷ با پریسا علیمحمدی دفتر رازان را تأسیس کرد.
از فعالیت‌های این دفتر طراحی «ویلایی برای یک دوست» بود که نخستین جایزه را برای او فراهم آورد. او با تأسیس دفتر دیگر در سال ۱۳۸۸ به فعالیت ادامه داد و دومین جایزهی معمار را در سال ۹۰ برای طراحی «ویلای امیر» دریافت کرد.
تغابنی با طراحی «خانه‌‌ی شریفی‌ها» علاوه بر کسب جایزهی معمار برنده‌ی جایزهی معمار خاورمیانه شد. او در سال ۱۳۹۵ عضو هیئت داوران جایزهی معمار بود. او برندهٔ چهار دورهٔ جایزه معمار و نخستین دورهٔ جایزهٔ آکادمی سلطنتی دورفمن است.
در ادامه این مقاله با هلدینگ آژند آشیانه همراه باشید.
ویژگی های معماری تغابنی
تغابنی به ترکیب معماری سنتی و مدرن ایرانی علاقه مند است. بنابراین نحوه ورود نور به ساختمان برای او در اولویت طراحی قرار می گیرد. مخصوصا که در معماری ایرانی ورود نور از حیاط مرکزی و انعکاس آب یا روزنه های ساختمان صورت می گیرد.
در معماری «خانه نظام مهندسی قزوین» یا «خانه دوست»می توان رد این علاقه‌مندی را دنبال کرد. البته در طراحی های اولیه نحوه ورود نور موضوع مورد تمرکز بود و رفته رفته جای خود را به تایپ‌لوژی و درون و برون گرایی داد.
او همچنین معتقد است فضا یک عامل فعال است که می تواند در زندگی آدم ها نقش داشته باشد و تاثیرات متفاوتی هم بر جای بگذارد. او از تضاد ها استفاده می کند و همین را نقطه عطف طراحی های خود قرار می دهد، ترکیب دو خواسته متضاد، ترکیب دو نسل متفاوت همه و همه سازنده طراحی های او هستند.
دیدگاه ها و نظرات تغابنی درباره معماری و زندگی
به نوشته‌ی تحریریه معمار امروز علیرضا تغابنی یکی از مهمترین ویژگی های شخصیتی برای موفقیت در عرصه معماری را «کسب اعتماد» میان همکاران، رقبا و حتی خانواده می داند. او به رادیکال بودن در طراحی علاقه‌مند است و مرئی کردن مسائل نامرئی در هر موضوع یکی از دغدغه های اوست که با معماری به آن می‌پردازد.
همچنین از دیگر دغدغه‌هایی که با هنر و حرفه خود به سراغ آنها می رود درگیر شدن با تعارضات و تناقضات است و در پروژه هایش بر یکپارچه کردن مباحث بیرونی معماری با مباحث بنیادی مثل فرم، فضا و ساختار،بدست آوردن زبان شخصی در معماری توجه دارد.او معتقد است معماری یک حرفه ای است که در بحران قرار گرفته و سرمایه داری ،نقش معمار را به کسی که تنها خدمتی ارائه می دهد تقلیل داده و کمرنگ کرده است و به معماران جوانتر توصیه می کند تاریخ بخوانند تا درک درست و کامل تری از وضعیت تفکر و واقعیت دنیا داشته باشند.
دفتر معماری Next Office علیرضا تغابنی
دفتر معماری Next Office را در سال ۲۰۰۹ تأسیس کرد. او نقاش است و دارای مدرک دکترای معماری است که مکرراً با مجلات و مجلات معماری و شهرسازی ایران همکاری می کند، مدرس و شریک مرکز معماری معاصر، یک موسسه خصوصی در تهران است که یک برنامه آموزشی جایگزین معماری ارائه می دهد.
دفتر دیگر، مستقر در تهران، با هدف ارائه جایگزینی معاصر برای معماری سنتی ایران، پاسخگوی شرایط آب و هوایی، بافت اقتصادی، اجتماعی سیاسی و فرهنگی هر پروژه است.
کار این دفتر از خانه های تک خانواده تا مجتمع های مسکونی، تجاری و با کاربری مختلط در مقیاس بزرگ تا طرح های جامع شهری را شامل می شود. در طول دهه گذشته، این عمل برنده چندین جایزه معمار، یک جایزه معتبر ملی معماری در ایران است که هر ساله برگزار می شود، و آن را به یکی از برترین روش های برنده جوایز در کشور تبدیل کرده است
علیرضا تغابنی تاکنون بیش از چهل پروژه طراحی کرده و در همین راستا توانسته جوایز معماری متعددی کسب کند. از جمله آنها می توانیم به کسب رتبه اول در دو دوره از جایزه بزرگ معمار «ویلایی برای یک دوست در سال ۱۳۸۷ و ویلای امیر در سال ۱۳۹۰»، رتبه دوم جایزه بزرگ معمار«ویلای کوهسار در سال ۱۳۹۱»، رتبه اول مسابقه طراحی نما «ساختمان ۹۳ تهران‌پارس در سال ۱۳۸۸» و فینالیست شدن در فستیوال معماری بارسلونا «ساختمان نظام مهندسی قزوین در سال ۱۳۹۰»اشاره کنیم.
اما یکی از برجسته ترین و تاثیرگذارترین آثار وی طراحی خانه شریفی هاست که در ادامه این مطلب، آن را بررسی خواهیم کرد.
اثار معروف تغابنی
۱.پروژه باغ سدروس
برج‌باغ سدروس با نمای کاملا متمایز و زیبای خود، در منطقه سعادت‌آباد و در خیابان مروارید واقع شده است. این بنا در زمین هزار مترمربعی در چهارده طبقه شامل ده طبقه مسکونی با امکانات ورزشی، تفریحی و رفاهی بی‌نظیر، لابی مجلل و وسیع، بام سبز و متریال لوکس و مدرن با هدف ارائه زندگی مملو از رفاه و آرامش ساخته شده است.این برج باغ برنده جشنواره جهانی معماری در سال ۲۰۱۹ در بخش ساختمان های تمام شده، شد.
۲.خانه شریفی
طراحی خانه شریفی ها یکی از بهترین آثار معمار معاصر کشورمان علیرضا تغابنی ست که توانسته کلیشه های موجود در نوع برخورد با معماری منازل مسکونی را تغییر داده و نگاهی متفاوت را ارائه کند. این پروژه توانسته برنده جایزه معتبر بین المللی معمارخاورمیانه در سال ۲۰۱۴ و برنده جایزه معمار سال ۹۲ شود.
خانه شریفی ها در منطقه ۳ تهران، یکی از قدیمی‌ترین محله های شهر تهران (دروس) طراحی شده است. این منطقه در سمت جنوبی به بلوار شهرزاد ختم می شود و در سمت شمالی آن خیابان دولت (شهید کلاهدوز) قرار دارد. همچنین از سمت شرق به خیابان پاسداران و از غرب به خیابان کی‌نژاد، مرز بین قلهک و دروس، منتهی می‌شود.
۳.ساختمان نظام مهندسی استان قزوین
معماری طرح اولیه‌ی این پروژه در مسابقه‌ای که در سال ۱۳۸۵ توسط «سازمان نظام مهندسی ساختمان استان قزوین» به صورت عمومی برگزار شده بود به عنوان برنده‌ی رتبه‌ی نخست برگزیده و با اندک تغییراتی، اجرایی و ساخته شد.
ایده اصلی طراحی ساختمان نظام مهندسی قزوین بر اساس دو حلقه مربع شکل به یکدگیر منطبق شده است. ایجاد حلقه ها بر اساس کانسپت انتزاعی از معماری بومی درونگرای قزوین می باشد. در اینجا حلقه ای که به صورت افقی برای طراحی فرم دایره ای شکل حیاط به کار میرفته، به شیوه ای عمودی بر کالبد ساختمان واقع شده و سطوح مختلف ساختمان را به هم گره زده است.
ساختمان به طور عمده از دو پوسته در بخش بیرونی شکل گرفته است. حفره بزرگ عرصه بالا از متریال بتن ساخته شده و سوراخ های روی دیواره بتنی به اندازه آجر می باشد. سوراخ های ایجاد شده بر روی دیوار با آرایه منظم و محاسبات هندسی شکل گرفته اند. توابع رسمی و بخش مدیریت به وسیله گردش دو حلقه مربع شکل از هم جدا شده اند.
اولین حجم حلقه ای به وسیله متریال آجر ساخته شده و به بخش مدیریت ساختمان اختصاص یافته است. در حالی که حلقه دوم به وسیله بتن ساخته شده تا عرصه اداری و رسمی را پوشش دهد. جدا شدن حلقه آجری و سطح زمین به عنوان ایوان ورودی اصلی تعریف شده است.
به طور یکسان مرکز پیش آمده حیاط، نور خورشید را به تصرف خود درمی آورد. این پیش آمدگی سبب شده تا اشعه خورشید هم از جداره کناری و هم از جداره روبرو توسط سوراخ های ایجاد شده به حیاط مرکزی نفوذ کنند. حیاط مرکزی به جداره سالن همایش متصل شده است.
خلق حیاط مرکزی صرفاً به عنوان یک عنصر تزئینی نبوده، بلکه به عنوان یک عرصه اقلیمی و آکوستیک برای سالن همایش عمل کرده است. حیاط مرکزی به عنوان مفهومی برای حرفه مهندسان در ساختمان نظام مهندسی می باشد.
۴.ویلای برادر بزرگتر
ساختار فضایی این پروژه مبتنی بر چگونگی ترکیب سقفی چترگونه است که دربرگیرنده استخری کاسه ای شکل در زیر آن است. این دو عنصر در پلان و مقطع نیز تقریباً هم شکل اند. سقفی فضای عمومی ویلا را که آگاهانه در طبقه بالایی جانمایی شده، احاطه کرده است.
در تراز پایینی تراسی شبیه به عرشه رو به روی فضای کاسه مانند استخر قرار دارد که فضایی باز را در اختیار استفاده کننده قرار می دهد. به عبارت دیگر پروژه مکعبی است که تحت اتفاقات درون خود ملتهب شده و این التهاب که برآمده از برنامه و استراتژی عملکردی پروژه است، باعث قرارگیری پروژه در مرز تیپولوژی ویلاهای سقف شیب دار و ویلاهای مکعبی شده است.
زیرزمین پروژه شامل فضاهای پارکینگ، سرایداری، انباری و… است. طبقه همکف دارای واحدی جداگانه و اتاق خواب و واحد اصلی است و طبقه اول شامل فضاهای نشیمن، استخر و سالن ورزش است. دسترسی اصلی به ساختمان از طریق پلکانی طره ای است که بیرون از بنا به صورت شیئی پروخالی و مجسمه گون قرار گرفته و از طریق پلی به آن متصل شده است و مسیر اصلی ورود به طبقه بالا (یعنی فضاهای عمومی ویلا) را تعریف می کند.
البته طبقه همکف نیز به طور جداگانه دارای ارتباط با فضای بیرون است. بیننده از بدو ورود با سکانسی از دیدهای متعدد روبه رو است؛ ازکوچه یک طرف باز، به کوچه دوطرف بسته و از راه پله به در ورودی اصلی ساختمان با ارتفاع کم و به فضاهای عمومی پروژه که به صورت شیپوری رو به دید قرار دارند، انقباض و انبساط های متعدد و متنوع فضایی را تجربه می کند.
۵.ویلای برادر کوچکتر
پروژه “ویلای برادر کوچکتر” در زمینی قرار داشت که از سمت ورودی زمینی تودلی به حساب می آمد و در گودی می نشست اما از سمت پشت به محوطه گسترده که قبلا بستر رودخانه بود مشرف بود.
سوال پروژه این بود: چگونه می توان به این مسئله پرداخت که پروژه در عین حال که در گودی قرار گرفته، بتواند خود را بنمایاند و در بین مابقی پروژه ها گم نشود و شخصیت خود را داشته باشد و همچنین مانع اشراف همسایگانِ بلند قدش بر فضاهای خصوصی وحیاطش بشود.
این کار با ایجاد فرمی (۸) شکل در پلان انجام شد به این صورت که حیاط مشرف به بستر رودخانه در میان یال های (۸) قرار میگرفت و با اغراق فرم (۸) در مقطع پروژه که یادآور فرم سقف های شیبدار شمال ایران و شَلهِ های تفریحی است، پروژه توانست گودی زمین را جبران کند و به اندازه ی همسایگان قد بکشد.
کشیدگی عمودی پروژه که در تناقض با عرف ویلاها و مسکونی های فروتن افقی قرار میگرفت، پتانسیل هایی را برای فضای داخلی نیزبه همراه داشت.
بامطالعه بر روی انواع سقف های شیبدار و کلیشه زدایی از تیپ های شناخته شده ای مثل “شَله” و ترکیب آن با فضای داخلی و دیوارهای منحنی شکل داخل پروژه، فضاهای متنوع و پر از انقباض و انبساط را برای پروژه به ارمغان آمد و نوعی تاثیرگذاری به واسطه تناسبات گوتیک و منحنی های بریده شده را به وجود اورد که فضای مسکونی را به یادماندنی و شکوهمند و در عین حال نظیف وانداموار و زنانه می ساخت.
سازه پروژه منطبق بر اسکلت بندی قوس های سقف بود و از کاذب کاری های مرسوم فاصله گرفته شد. قطاع های ذوزنقه ای سقف و زیرسازی های آن تک تک طراحی و ترسیم شدند تا دقیق بروی پروژه بنشیند.
۶.ویلای کوهسار
ویلای کوهسار در سه طبقه طراحی شده است که در طبقه همکف آن، فضاهای عمومی به همراه یک اتاق خواب مهمان قرار دارد، در طبقه اول، اتاق‌های خواب به همراه نشیمن خصوصی و در زیرزمین، فضاهای استخر، سونا و جکوزی قرار گرفته است.
نمای اصلی ساختمان به سمت جنوب می باشد و بر اساس عملکردهای داخلی مانند، ورودی اصلی، تراس، اتاق خواب اصلی و نورگیرها و فضای شومینه تغییر شکل یافته است و حفره هایی در نما ایجاد شده است.
این پروژه، در حقیقت، حل یک معضل بوده است و طراحی این پروژه زمانی انجام شده است که اسکلت و دیوارچینی انجام شده و به دلیل نارضایتی کارفرما، کار متوقف شده بود، زیرا در مرکز ویلا فضای خالی هشت‌ضلعی وجود داشته است که با ستون‌هایی محاط شده بود که کارفرما از شکل و اندازه آن ناراضی بوده و پروژه را خفه و بسته می‌دید، در طراحی این نقطه ضعف تبدیل به نقطه قوت شده است، بنابراین با بزرگ کردن فضای خالی و حذف قسمت جنوبی آن، دید ساختمان باز شده است.
۷.دوگانه ی صفادشت
شکاف نسلی که امروزه وجود دارد همواره یک مسئله بحث بر انگیز بوده است. این شکاف همراه با شکاف های دیگر فرهنگی و اجتماعی منجر به این باور شده که زندگی در ایران با توجه به سبک زندگی متنوع و حتی متناقض، باعث ایجاد جامعه ناهمگون شده است.
این تنوع در سبک زندگی خصوصا در مواردی مانند خصوصی در مقابل عمومی، سنتی و مرسوم در مقابله مدرن، مردانه در برابر زنانه، پر رنگ تر به نظر می رسد و در سراسر تاریخ اثرات آن را می توان در رویکرد طراحی معماری، بین فضاهای پر و خالی، سلسله مراتب و توالی فضایی مشاهده کرد.
این تفاوت ها در معماری مناطق مختلف ایران دیده می شود، تفاوت هایی که معمولا از تنوع ایدئولوژی های فرهنگی و مذهبی در مناطق مختلف ایران سرچشمه می گیرد.
این مسئله به دلیل تاثیر عقاید دینی و شرایط منطقه در ناحیه مورد نظر، در معماری مناطق مختلف در ایران ظاهر شده است. در مناطق شمالی که تعاملات اجتماعی آزادانه تر است زندگی بیشتر در مناطق عمومی و فضاهای نیمه عمومی اطراف خانه ها پدیدار شده است.
با این حال، در مناطق مرکزی ایران، فضاهای خالی در داخل ساختمان ها قرار می گیرند و برای دستیابی به آنها باید از فضاهای پیچیده عبور کرد.
در پروژه دوگانه صفادشت، ما تلاش کردیم تفاوت ها را به بهترین شکل ممکن درک کنیم و با روش های متفاوت و با تمرکز بر شیوه های مختلف زندگی، هماهنگی بین آنها به وجود آورده و آنها را با هم پیوند بزنیم.
کارفرما طراحی ساختمانی برای خانواده مذهبی خود که در ماه های محرم و رمضان مراسم مذهبی انجام می دادند و در طرف دیگر ساختمانی برای مهمانی های اعضای دیگر خانواده درخواست کرده بود. سازه که در دو قسمت مجزا ساخته شده، از دو ساختمان که با یک پل بهم متصل می شوند تشکیل شده است.
اولین ساختمان که از آجر ساخته شده برای والدین طراحی شده است، در حالی که دومین ساختمان که برای مهمانی دادن در نظر گرفته شده و از اکثر قسمت های آن از شیشه تشکیل شده اغلب در اختیار اعضای جوان خانواده است. ساختمان به گونه ای طراحی شده است که می توان آنها را از یکدیگر جدا کرد و فروخت.
طرح ساختمان اول براساس یک حیاط مرکزی طراحی شده که ساختمان آن را احاطه کرده است و برای پذیرش مرزها از دیوارهای آجری و چندین پنجره استفاده شده است.طرح ساختمان دوم دارای مرکزی سفت و سخت است که با فضاهای عمومی و نیمه عمومی احاطه شده است.
علاوه بر این در ساختمان دوم، تلاش شده تا یک فضای باز از طریق اتصال هسته مرکزی به سقف معلق جریان داشته باشد تا تاکیدی برعدم سازگاری این دو ساختار باشد.
نمایش و بازتاب تضاد شایع در زندگی روزانه ما چالش اصلی این پروژه بوده است و ناسازگاری موجود در ساختار پروژه کاملا با برنامه های متضاد مطابقت دارد، به گونه ای که هر گروه با ویژگی های متضادی که دارند بدون وارد کردن اضطراب و استرس به گروه دیگر، قادر به زندگی در این ساختمان هستند، درست چیزی که در زندگی هرروزه یک خانواده رایج است.
۸.ویلای امیر
جوانان خانواده، این ساختمان را برای مهمانی‌های آخر هفته خود می‌خواستند و والدین‌شان برای بازیافتن آرامش از دست رفته در شهر. بازی با خواست‌های این دو نسل و دیگر دوگانه‌هایی نظیر وضع موجود/الحاقی، پلاستیک/راست‌گوشه و زبر/صیقلی، باعث شکل‌گیری شخصیت فضایی پروژه شد.
باغ‌های محمدشهر کرج در قسمتی که ساختمان ما در آن قرار دارد، تنها چند کوچه کوتاه با شهر فاصله دارد، فاصله‌ای که به سرعت در حال کم شدن است و ساخت و سازهای چندطبقه شهری -به رغم منع قانونی- به سرعت، در حال نفوذ به منطقه باغات هستند.
از آنجا که ویلای امیر نمی‌خواست شریک توسعه حریصانه ساخت وسازهای چندطبقه اطراف باشد، توسعه ساختمان (قسمت خصوصی ویلا) به صورت افقی و با اضافه کردن حجمی الحاقی در پشت ساختمان اصلی انجام شد که با پلی شیشه‌ای به حجم اصلی متصل می‌شود.
ماهیت خمیری کاهگل امکان یکی‌کردن شکستگی‌های نامطلوب حجم موجود را به ما داد و توانست همچون لفافی آشنا و دوست‌داشتنی، به دور ساختمان و داخلش بچرخد و زاویه‌های ناخواسته موجود را نرم و حجم را یگانه و یکپارچه کند؛ کل حجم به ساختمانی کاهگلی تبدیل شد که حجمی سفید به آن متصل شده است.
حجم جدید بر خلاف قسمت کاهگلی که روی زمین نشسته، از زمین فاصله گرفت تا به وسیله کف‌های شیشه‌ای و آبی که در کنار و زیر آن روان است، نوری لرزان را از چیدمان کاسه‌های روی زمین بر خواب‌هایشان بتاباند. دو درخت خشکیده از این باغ و از باغی آن‌سوتر در شکاف بین دو حجم آرام گرفتند تا از این پس، نقشی دیگرگونه را در این محیط بازی کنند.
ساختمان قبل از بازسازی، از لحاظ کیفیت معماری و مسائل فنی در سطح پایینی قرار داشت و در جریان بازسازی، سازماندهی داخلی آن به کلی عوض شد: جای آشپزخانه تغییر کرد، تنها اتاق خواب موجود به اضافه دو اتاق خواب جدید، به بیرون از محدوده قبلی ساختمان منتقل شدند، سازه تقویت و بعضی ستون‌ها حذف و ستون‌های جدیدی اضافه شد و سیستم تاسیساتی فن‌کویل، مینی‌چیلر و موتورخانه (در بیرون محدوده ساختمان و به صورت دفنی) افزوده شد.
۹.شوروم آریو چوب
پروژه شوروم صنعتی-اداری آریو چوب، که دفتر و نمایشگاه برای ارائه ماشین آلات سنگین وارداتی است، در شهرک صنعتی بهسازی صنایع چوب واقع شده است.
سازه های این شهرک صنعتی معمولا از پانل های بتنی پیش ساخته ساخته شده و هر بلوک به چهار قسمت تقسیم می شود که ارتفاع هر یک از آن ها ۱۲ متر است. برخلاف ظاهر معمول اینگونه شهرک های صنعتی، به نظر می رسد که این شهرک همانند یک باغ است و شبکه های خیابان آن با دقت ساخته شده است تا درختان از هرگونه آسیبی در امان باشد.
این پروژه زمانی که در حال ساخت بود، به استودیو ارجاع شد. تمام پروژه دارای دو سطح اصلی بود. همانطور که با مشتری صحبت می کردند، الزامات و اولویت های پروژه را شناسایی کردند و تصمیم گرفتند نوع شناسی معمول را تغییر دهند، که در نتیجه تعداد سطوح و محل بخش اداری را تغییر داد.
ماشین آلات می بایستی توسط مشتریان از ارتفاع بالا دیده می شد. به جای تعریف راه پله های متحرک به عنوان یک روش معمول و راه حل در چنین نمایشگاه ها، طراحان کل پروژه را به یک عرشه دیدنی در چند طبقه منتقل کردند.
افزون بر پل های مختلف و پله ها در میان کف های تعریف شده و سطوح پروژه، این ایده به طور عمده پشتیبانی شد. فضاها و وُیدهای منفی کانسپ را تقویت می کند. بنابراین طراحان می توانند یک تور ثابت برای مشتریان در میان سطوح پروژه ارائه دهند.
سناریوی حرکتی از فضای دفتر مدیرعامل در طبقه سوم اداری به سمت بخش های مختلف دیگر، به وسیله پل‌هایی شکل گرفت و یک گردش کامل سه‌بعدی را در تمامی طبقات مختلف ایجاد می‌کند و در نهایت، به بخش اتاق‌های فروش در طبقه همکف ختم می‌شود.
از طرفی دیگر، طراحان یک مکعب ساده ای را داشتند که می توانند فضا را با تعریف یک حلقه گردشی که از سناریو عملکردی حاصل می شود را تجربه کنند که چشم انداز های مختلفی از فضا را برای کاربران ارائه می دهد.
این به طور همزمان هدف رسمی شوروم را به نمایش می گذارد و این فضا را فعال و به یاد ماندنی می کند.
۱۰.خانه گویم
در این پروژه این سوال مطرح شد که ساختار طاق و قوسی چگونه می‌تواند به شکلی توسعه یابد که فضایی مکعب شکل را دربرگیرد؛ به عبارت دیگر چگونه می‌شود حجمی با مرزهای مکعب، به واسطۀ ساختارهای برگرفته از چهارطاقی، هم به تفکیک فضا بپردازد و هم راه‌حلی برای سازۀ خود داشته باشد؟
آیا این ساختارهای گنبدی شکل می‌توانند جوابی برای سبک زندگی عمومی و خصوصی در خانه داشته باشند؟ امکانات این دورگه‌گی چه چیزهاییست؟
در طرح خانه گویم، صفحه‌های متورم شده و تحت تأثیر سازماندهی طاق و قوسی، به حجم‌های گنبدی شکلی تبدیل می‌شوند؛ در طبقه همکف، این احجام نیم‌گنبد، فضاهای بسته و نیم‌بسته را در درون خود جای می‌دهند؛ به صورتی که سه نیم‌گنبد پشت به پشت درون مکعبی شیشه‌ای قرار دارند
و فضاهای آشپزخانه، تعویض لباس و اتاق مهمان را شکل می‌دهند و فضای سیال بین آنها فضای عمومی داخل خانه است؛ در این طبقه همه چیز شفاف است به جز این سه ریزفضای غوطه‌ور در آن و ارتباط با حیاط به‌صورت بی‌واسطه مقدور است.
در تضاد با این شفافیت، در طبقه اول سه نیم‌گنبد روبه‌روی هم قرار می‌گیرند و محل حیاط مرکزی گودرفته‌ای را ایجاد می‌کنند که مطابق با زندگی خصوصیِ اتاق‌های خواب در این طبقه است. عملاً ارتباط با بیرون از طریق این حیاطِ نیمه محصور شکل می‌گیرد.
در نتیجه، مرز غیرقطعی و مبهمِ درون و بیرون هر کدام از طبقات به‌صورت متفاوتی شکل گرفته‌است. نیم‌گنبدهای طبقات بالا و پایین بروی هم می‌نشیند و نحوه انتقال نیرو که به اسلاف چهارطاقی نزدیک است باعث می‌شود فضایی دورگه به وجود بیاید که در مرز مکعب و فرم‌های گنبدی قرار بگیرد.
